Półgrosz koronny, 1412–1414, mennica Kraków; Aw: Korona...

Władysław Jagiełło (1386–1434), Półgrosz koronny, 1412–1414, mennica Kraków; Aw: Korona, pod nią ‡F, + MONE (lilia) WLADISLAI; Rw: Orzeł, + REGIS (lilia) POLONIE; Frynas P.16.1/9 (R), Gum-H. 417, Gum-P. 518, Kop. 373 (R6), Kubiak typ VI.6, Pawlikowski XVII.6.4 (UN); srebro, 23.3 mm, 1.63 g; rzadki.
Półgrosze z F‡ lub ‡F pod koroną należą do grupy monet „nibywschowskich”. Mimo, iż już w 1878 roku Franciszek Piekosiński połączył znak F‡ z Mikołajem Falkinbergiem, mincerzem krakowskim, to w literaturze przyjęto, za Kazimierzem Stronczyńskim i Stanisławą Kubiak, że monety te bito we Wschowie (niem. Fraustadt). Poza literą F, za tą teorią przemawiać miał podwójny krzyż (herb Jagiellonów) oraz fakt nadania Wschowie przywileju menniczego w 1404 roku. Mimo to, jak zauważył Borys Paszkiewicz, monety tego typu wykazują bardzo duże podobieństwo do denarów jednomyślnie uważanych za krakowskie. Sebastian Pawlikowski, porównując wizerunki korony, Orła oraz liter, jednoznacznie udowodnił, że punce do stempli tego typu używane były do innych typów półgroszy krakowskich, zaś znak F‡, za Franciszkiem Piekosińskim, połączył z mincerzem Mikołajem Falkinbergiem.