Macedonia, Filip II (359–336 pne) i następcy, Stater, (ok. 340–328 pne), Amfipolis; Aw: Głowa Apollina w wieńcu laurowym w prawo; Rw: Jeździec w bidze w prawo, poniżej liść bluszczu, w odcinku ΦΙΛΙΠΠΟΥ; Le Rider Amphipolis II, tablica 76, poz. 74, SNG Cop. 523; złoto, 18.4 mm, 8.50 g; bardzo ładna moneta, z wyraźnym blaskiem menniczym.
Filip II wstąpił na tron Macedonii w 359 roku pne. W ciągu zaledwie kilku lat, posługując się dyplomacją, skrytobójstwami i siłą militarną, odparł zagrożenia zarówno wewnętrzne, jak i zewnętrzne. Zjednoczył pod swoimi autokratycznymi rządami niewielkie państewka plemienne. Rozbudował armię i ulepszył taktykę walki, którą stosowała grecka piechota. W efekcie dysponował olbrzymią siłą bojową – mógł w krótkim czasie zmobilizować trzydziestotysięczną piechotę i znakomicie wyszkoloną, dwutysięczną jazdę. Armia macedońska znacznie przewyższała liczebnością i siłą bojową armię któregokolwiek z greckich polis. Tylko zjednoczone mogły przeciwstawić się Filipowi, zaś pojedynczo były bezsilne, dlatego Macedończycy zdobywali je jedno po drugim.
Ogniskiem oporu wobec Filipa były Ateny. Ateńczycy, wraz z kontyngentem beockim, starli się z armią macedońską pod Cheroneą w 338 roku pne. Siły obu stron były niemal równe, jednak dzięki lepszej taktyce, Filip odniósł całkowite zwycięstwo. Bitwa była tak zażarta, że elitarny Święty Zastęp Tebański został wybity w pień, a wedle przekazów zginęło ponad dwustu pięćdziesięciu doborowych hoplitów. Na korynckim kongresie pokojowym, w 337 roku pne, wszystkie greckie polis, z wyjątkiem Sparty, uznały zwierzchnictwo króla macedońskiego. Strony zawiązały Związek Koryncki, po czym zaczęły przygotowywać się do kampanii przeciwko Persji, którą poprowadził już syn Filipa, Aleksander III zwany Wielkim. Filip bowiem został zamordowany w przededniu wyprawy na wschód, w trakcie uroczystości weselnych swojej córki Kleopatry.
Πρόσφατες επισκοπήσεις
Συνδεθείτε για να δείτε την λίστα θέσεων
Αγαπημένα
Συνδεθείτε για να δείτε την λίστα θέσεων