emisje po reformie Grabskiego, 50 złotych 11.11.1936; Józef Dąbrowski, seria AD, numeracja 1957543; Miłczak 77a, Lucow 689 (R7); ugięte w pionie, kilka niewielkich zagniotek, jeden z najrzadszych banknotów II Rzeczypospolitej Polskiej. W drugiej połowie lat 30. XX wieku postanowiono przygotować ujednoliconą graficznie i tematycznie, nową emisję banknotów. Prace nad wyższymi nominałami (20 i 50 złotych) powierzono grafikowi Wacławowi Borowskiemu, a płyty do druku przygotował Włodzimierz Vacek. Druk powierzono Państwowej Wytwórni Papierów Wartościowych SA w Warszawie, a osobą odpowiedzialną za to był dyrektor techniczny PWPW Karol Chybiński. Po licznych próbach dopiero w 1939 roku udało się wykonać banknoty 50-złotowe, a dostawa do Banku Polskiego - w skromnej ilości - miała miejsce w pierwszych dniach września 1939 roku. Niestety nie zdążono oficjalnie wprowadzić go do obiegu, ale z 2.000 sztuk dostarczonych nieduża część została wypuszczona z Banku.