emisje po reformie Grabskiego, 10 złotych 2.01.1928; seria W, numeracja 977036; Lucow 642 (R7), Miłczak 66; banknot nie wprowadzony do obiegu, w wyśmienitym stanie zachowania, wielka rzadkość. Historia banknotów 10-złotowych tej emisji do niedawna była niezbyt dobrze opisana, gdyż nie było wiadomo, kto i gdzie je wykonał. Dopiero pojawienie się na rynku próbnych druków kolorystycznych, sygnowanych przez szwajcarską drukarnię Orell Füssli Zürich, pozwoliło na dokładniejsze określenie miejsca powstania tych banknotów. Wskutek bardzo szybkiego zużywania się banknotów (z powodu ożywienia gospodarczego w kraju) Bank Polski postanowił zamówić kolejne emisje banknotów, tym razem wykonanych wracającą do łask metodą wklęsłodruku. Przygotowanie banknotów 10-złotowych w nakładzie 10 milionów sztuk powierzono szwajcarskiej drukarni, a dostarczone banknoty miały stanowić rezerwę bankową. Niestety banknoty w zdecydowanej większości pozostały w zapasach bankowych i prawdopodobnie zostały zniszczone, a nieznaczna ilość, która trafiła na rynek spotykana jest bardzo sporadycznie spotykana.