20 dolarów, 1859, mennica Filadelfia; typ Liberty Head;...

Stany Zjednoczone Ameryki (USA), 20 dolarów, 1859, mennica Filadelfia; typ Liberty Head; Fr. 169, KM 74.1; złoto próby 900, ok. 33.4 g, nakład: 43.597 sztuk; moneta w pudełku firmy NGC nr 4786141-010 z oceną AU Details / Cleaned; lekko czyszczona, ale rzadka i ładnie zachowana moneta. Nie ma wątpliwości, że nazwa „dolar”, wywodzi się od słowa „talar”. Pojawiają się natomiast różne wyjaśnienia, w jaki sposób termin ten stał się synonimem meksykańskich 8 reali. Jedna z hipotez mówi o tym, że nazwę dolar spopularyzowali na kontynencie północnoamerykańskim osadnicy ze Szkocji, którzy nazywali tak srebrną monetę brytyjską o wartości 5 szylingów. Inna wskazuje na to, że dolar wziął swą nazwę od osadników holenderskich, którzy duże srebrne monety (talary) nazywali „daalderami”. Nazwa przyjęła się, a dolar, w wyniku Ustawy Monetarnej z 2 kwietnia 1792 roku, stał się oficjalną walutą Stanów Zjednoczonych. Wprowadzenie systemu dziesiętnego (1 dolar = 10 dime = 100 centów) było rozwiązaniem nowatorskim, znacznie ułatwiającym operacje finansowe. Wielka Brytania stosowała w tym czasie złożony system walutowy, oparty na średniowiecznych jednostkach wagi metalu szlachetnego (1 funt = 20 szylingów = 240 pensów). Ustawa Monetarna ustaliła wartość dolara na 1.6038 g złota lub 24.057 g srebra, tak więc w ramach waluty amerykańskiej obowiązywał system bimetaliczny. Na tej podstawie od 1795 wybijano wielokrotności dolara (w złocie) oraz, od 1794 roku, dolary w srebrze, o ciężarze 26.96 g i czystości 89.24%.