Attyka, Ateny, Tetradrachma, (ok. 454–404 pne), Ateny; Aw: Głowa Ateny w prawo, w hełmie przyozdobionym liśćmi laurowymi; Rw: W kwadracie incusum sowa stojąca w prawo, z głową na wprost, z lewej gałązka oliwna oraz półksiężyc, z prawej ΑΘΕ; Dewing 1591–1598, Kroll 8, Sear 2526, SNG Cop. 31; srebro, 25.0 mm, 17.21 g; ładnie zachowana, centrycznie wybita moneta, blask menniczy.
Przez ponad czterysta lat ateńskie tetradrachmy były powszechnie uznawanym środkiem płatniczym, którym posługiwano się niemal we wszystkich greckich polis, ponieważ ufano w odpowiednią zawartość kruszcu. Tetradrachmy te znajdujemy dziś w Syrii, Iranie, a nawet w Afganistanie, gdzie zawędrowały dzięki wymianie handlowej. Były bez wątpienia pieniądzem międzynarodowym. Ateńczycy przez stulecia nie zmieniali znacznie wyglądu tych monet – nie chcieli wystawiać na próbę zdobytego zaufania rynku.
Rozwój handlu spowodował konieczność wprowadzenia do obiegu wielu frakcji jednostki podstawowej. Tak więc oprócz drachm wprowadzono półdrachmy, obole i części obola. W 467 roku pne wybito okazyjnie niewielką serię dużych, medalowych egzemplarzy o wadze dziesięciu drachm. Awers dekadrachmy przedstawia się tak samo jak awers tetradrachmy, jednak na rewersie widnieje sowa z rozpostartymi skrzydłami.
Nesen skatītās
Piesakies, lai redzētu lotu sarakstu
Iecienītākie
Piesakies, lai redzētu lotu sarakstu